Alsof ik nooit weg geweest ben…

Hier zit ik dan….aan mijn tafel, kachel aan en Anja op mijn schouder. Tis alsof ik nooit weg geweest ben. Een paar maanden geleden dacht ik nog oh mijn god hoe met dat strakjes als ik weer in het normale leven sta? Nou dit is geen probleem geweest, ik zit er weer helemaal in of ik er blij mee ben is een 2e.

Eerst over mijn surprise party. Dat heb ik door het alles weer op pakken nog niet eens op mijn waar ben jij gezet! Ach het maakt niet uit, ik kan mij alles nog herinneren, het was zo leuk! Leonie vertelt mij al maanden van tevoren het weekend na mijn terugkomst in Nl vrij te houden. Leuk, we gaan vast een weekendje sauna of zo iets doen!? Goed, ik word thuis opgehaald met Anja en al. Oh ja de meesten van jullie weten wie Anja is, maar een deel ook niet. Anja spreek je uit als Andja en is mijn schattige baby argponis ook wel dwerg papegaai of love bird genoemd. Van Anja was ik toen nog maar net moeder van geworden en natuurlijk moest ze het weekendje mee. Volgens Leonie en mijn moeder zou dit geen probleem worden. Ik word dus bij mij thuis opgehaald. Op weg naar Nieuwegein heb ik serieus de kriebels, ik kan helmaal niet tegen verassingen! Verassingen geven mij het gevoel dat ik het per direct wil weten, zo niet ga ik alles in de gaten houden en iedereen bevragen. Goed op weg naar Nieuwegein heb ik het moeilijk. Mijn chauffeur heeft het ook, Louis het vriendje van Leonie. Louis heeft een tik, wanneer hij de zenuwen heeft kijkt hij om een paar minuten links omhoog wanneer dit meerdere keren in een minuut gebeurd weet je dat de zenuwen ook bij hem oplopen. Wat is er aan de hand!?
Aangekomen in Nieuwegein, we rijden de straat bij Leonie in. De land rover van Ronald staat er, wat doet die hier!? En dan….2 rode altrecht fietsen, nee nee nee dat meen je niet een feestje speciaal voor mij!!! Leuk! Eerst mijn vogeltje naar boven. Ja naar boven effe uitleggen dan maar. Leonie woont anti kraak in een mega kantoor pand. Ze woont boven, Melissa daar boven en Marleen beneden. Beneden is er een grote zaal waar we wel vaker feestje geven. Het is stil en Leetje neemt me mee naar de zaal. Ik kan mijn ogen niet geloven daar staat iedereen. Iedereeeeeeeeeen: neefjes/nichtjes en aanhang, familie, collega’s, vrienden enz. Ik ben dol blij en knuffel iedereen. De meeste wensen mij een fijn kerstfeest toe, ja dank je en het dringt nog niet tot mij door. Opeens valt alles mij op….wat ik onwijs gemist heb is nu overal, kerst sfeer! De hele ruimte is feestelijk versierd overal staan kerstbomen opgetuigd. Op een zeilboot zeil staat een projector waar foto’s op geworden projecteert, foto’s van Utrecht met sneeuw en mijn kerstboom van vorig jaar waar ik zo trost op was! Verder veel lekker eten, kerststollen, gevulde eieren, glühwein, mmm. Later op de avond om 00.00 is iedereen mij kwijt, ja mijn Anja zit nog aan de pap. We tellen af en het is alsof ik niets gemist heb, sterretjes en vuurwerk al mijn liefste om mij heen ik ben een gelukkig mens! We feestje door tot vroeg in de morgen. Wanneer ik op bed lig luistert Sjoerd naar mij tot ik in slaap val. Ik kan niet goed uitdrukken hoe tof ik het vond dat mensen voor mij bezig zijn geweest om zo’n top feest neer te zetten!

Leonie, Sjoerd,Louis, Pap, Mam, T-tje, Hester, Lola, Bob, Femke, Ronald, Laura, Melissa en iedereen die mee gefeest hebben bedankt het was geweldig!

Tja of ik er blij mee ben dat ik weer helemaal gewend ben en in de Nl riedel zit, nee niet bepaald. Het is niet meer vanzelf sprekend dat ik elke dag aan mijn reis denk. Wat helemaal kut is dat ik mijn ontspannen gevoel al weer deels kwijt ben. Het gevoel van wakker worden wanneer je uitgerust ben en helemaal niets hoeven. Volgens mij kan dat alleen waanneer ik weg ben. Wanneer ik weg ben hoef ik niets wanneer je geen plannen hebt om iets te gaan doen kan je ook niets. Je hoeft niet op te ruimen, schoon te maken (nu doe ik dat al weinig).Nee, maar zonder dollen je hoeft echt niets. Het zijn de kleide dingen die het gevoel kunnen geven dat je iets moet. “ik bel je morgen!” ook al is het waarschijnlijk en leuk telefoon gesprek…je moet bellen en denkt er meerdere keren aan dat je nog moet bellen. Werken, school, plintjes leggen, mails versturen, vrienden bezoeken….ik hou haast geen tijd over! Pff en dan heb ik tijd en alles gedaan wat ik moet, duurt het even voor ik het gevoel vind. Het gevoel wat ik maanden heb gevoeld. Niets moeten, alles mag….het onbereikbaar zijn voor iedereen en alleen met jezelf zijn. Uren kunnen denken, zitten, kijken, lezen. Oef ik mis het. Soms vraag ik mij af of dit het dan is of moet ik gewoon meer mijn best doen om dat gevoel te bereiken!? Ook al moet hier van alles, ik ben toch degene die het wil, ik kan het toch ook gewoon een dag niet willen? Morgen ga ik het proberen. Zondag, ik heb geen afspraken en het word mooi weer! Het enige wat ik moet zijn de beestjes voeren (cavia’s van Leonie logeren een weekje bij me) verder ga ik er voor! Ik ga niets doen! Misschien weer eens lekker van mij afschrijven op deze weblog!

Mylene