Oplopende emoties…..

Eindelijk, daar zit ik dan in het vliegtuig naar Madagaskar!
Echt je wil niet weten hoe de week verlopen is voor ik eindelijk rust had (heb, nu heb ik rust). Maandag begon het gedoe geloof ik al. Stres, niet te geloven. Stres? Heeft Mylene dat voor ze op reis gaat? Nou dat heb ik geweten en volgens mij komt het omdat ik alleen ga. Alles alleen regelen, niets georganiseerd, mijn god wat een werk. Eindelijk toen ik mijn tas had ingepakt kwam langzaam de rust. Nou had ik het ook niet mee hoor, virus op mijn note book (die ik graag mee wilde), mijn mob stuk (geen nummers meer) en mijn werk mobiel was niet meer op te laden….Mijn god! Tja dan mag een beetje stres toch wel?
Goed vanmorgen was het dus zo ver. Pa&ma en Leo kwamen mij om 4.00 ophalen. Met wallen, maar vrolijk en actief! Gelukkig had ik goed geslapen, kan haast niet anders mijn liefste Fem heeft mij letterlijk ingestopt! Alles netjes achter gelaten….uhum…
Tja en toen kwam het moment. …koffie en de emoties kwamen al. Ja hoor het afscheid was nog erger. Tranen! Pfff ook al weet ik dat het maar even is en ik het geweldig ga hebben. Ik mis mn familie en vrienden altijd wel ergug!
Eerst vlieg ik van A’dam naar Parijs vanuit daar pak ik de volgende vlucht.
Goed in het vliegtuig naar Madagaskar…er komt niemand meer binnen en de plek naast mij is nog leeg! Hoop zo erg dat er niemand naast mij komt zitten. Ik zie andere mensen die alleen zijn ook al naar het plekje gluren. Het is een raam plaats, afblijven jullie! Als er niemand komt is het een mooie raam plaats en lig mogelijkheid. Kunnen Liggen op 2 stoelen betekend slapen en ja ik ben moe, kapot zelfs. Emoties en gewoon weinig slaap maken Mylene niet leuker. Engelsen voor mij, je weet wel z’n forse dame, rozig haar met 2 vlechtjes. Help ze is ernstig op zoek naar iemand om te babelen. Tis overduidelijk dat haar vent haar zat is. Ik denk heel hard, neeee begin niet tegen mij. Helaas spreek ik wel Engels.
Goed we stijgen zo op….later!
Mylene