Zondag, de rustdag….

7 nov 2010

Vanmorgen werd ik wakker….hebben pa & ma gister avond nou gebeld op mijn nummer hier? Ja toch, pff wat was ik slaperig…ja ze hebben gebeld en ik ben daarna weer heerlijk in een diepe slaap gevallen. Vanmorgen ben ik er achter gekomen hoe ik beltegoed kan kopen. Tis echt niet handig dat ik de taal niet spreek. Ik heb mijn Orange (netwerk van hier) opgewaardeerd. Helaas sms kan niet, maar ik heb Loenie gebeld en kreeg haar voicemail dus in nood kan ik wel met NL bellen. Helaas daardoor is mijn beltegoed wel weer op ha ha.
Nummer hier: 00261(land no) 328412487. Ja het kost jullie geld, maar via belgigant valt het mee! Voor mij is het belangrijk dat ik overal kan bellen, geeft mij een veilig gevoel. Vergeet niet dat het tijdsverschil 2 uur is. Bij mij is het 2 uur later.
Vanmorgen vroeg op pad gegaan en zoals ik al begrepen had zijn alle winkels op zondag gesloten. Het is rustig op straat en alleen aan de weg verkopen mensen spullen. Ik loop rond en zoek alvast de plekken op waar ik mogen heen moet. Morgen zal het wel weer drukker zijn op straat en dan weet ik gelukkig direct mijn doel te vinden. Morgen wil ik een vlieg ticket naar Ile santé Marie kopen. Een klein eilandje aan de oost kust, prachtige stranden en rust, jaaa dat wil ik! Ook heb ik een paar andere opties mocht ik pas over een week kunnen vliegen of gaan er geen vluchten weet ik veel…ook vind ik heel dicht bij een internet cafe, daar ga ik morgen heen. Ja het zal toch een enorme verslaglegging in 1 keer worden. Ik maak gewoon veel mee op het moment.
Tijdens mijn wandeling kom ik verschillende mensen tegen. In Nederland zal ik een dag als deze een “leuke mensen dag” noemen. Ik wandel en eigenlijk laat iedereen mij met rust zodra ik mij in een wat touristischere omgeving bevind word mij werkelijk door iedereen cannabis aangeboden. Eerst zeg ik vriendelijk nee dank u, maar later werkt negeren beter. Ook kom ik daar een rasta man tegen, hij vraagt waar ik heen wil en wijst mij de weg. Hij spreekt gebrekkig Engels en verteld respect te hebben voor vrouwen met rastas en die alleen reizen. Ik bedank hem, loop weg en wanneer ik achterom kijk zie ik dat die van hem op zijn kont hangen, daar heb ik pas respect voor! Ik besluit de taxi terug te nemen, kweet inmiddels niet goed meer waar ik ben. Ik kies een taxi met een bejaarde man er in. Ik verteld waar ik heen wil. Ook hij spreekt een beetje Engels en verteld mij het een en ander. Ik betaal hem 6000 AR (zoals de lonely planet adviseert) hij moet lachen en zegt bedankt!, maar betaal de volgende keer voor zo’n kort tripje tussen de 2000-6000 de schat.
Ik eet een salade erg simpel, erg lekker. Smiddags kruip ik weer effe in bed, kben onwijs moe zal wel door de overuren stres van vorige week komen.
Na mijn middag dut ga ik koffie drinken. Ik ga op een tree van de trap voor het hotel zitten. Een mevrouw, ook bejaard verkoopt souvenirs , op de grond voor het hotel. Ze vraagt of ik iets wil kopen, tenminste dat denk ik grrr ik versta hier niets! Ik leg haar uit dat ik gewoon lekker mn koffie wil drinken, ze snapt me en probeert me wat te vertellen over de mensen die langs lopen. Zo begrijp ik dat de mensen die wit gekleed zijn richting een kerk gaan. Ik zit zeker een uur mensen te kijken en besluit ook naar de kerk te gaan.
Tijdens mijn wandeling naar de kerk besef ik dat deze stad vriendelijker, rustiger , schoner is dan de meeste landen waar ik ben geweest. Meestal krieoelt het van de mensen, hangen er overal kinderen om je heen en blijven mensen je lastig vallen. Hier is dat anders, zo af en toe gebeurd het, maar een nee dank je met een lach is vaak al voldoende om er vanaf te komen. Misschien ligt het aan het stads gedeelte waar ik nu ben, ik weet het niet, maar merk dat ik mij er fijn onder voel. Ik wandel door de straten en ruik voor het eerst rottend vlees, gek genoeg maakt deze geur bij mij los dat ik echt in verweggistan ben! Overal rijden oude Renaults en Citroëns, prachtig! De kerk ziet er uit als een europese kerk, mooi, groot en rustig. Kinderen komen naar mij toe en vragen of ik een foto van ze wil maken, natuurlijk. Ze gaan er klaar voor staan en ik maak hem, lol en ik laat hem zien, ze vinden het geweldig. Terug bij het hotel ga ik naast de lieve dame op de trap zitten. Ze laat mij zien hoe ze haar lappen stof bewerkt, ik deel mijn snelle Jelle kruidenkoek met haar. Ze geniet van de koek, ik ook wij genieten van de koek.
Ja ik voel mij fijn! Mijn angst en twijfel of ik het allemaal wel alleen zou kunnen is volledig weg. Ik ben alleen in Madagaskar en tot nu toe loopt alles prima, ik voel mij geen moment alleen en geniet!
Zo even lekker wat eten…daarna in bed flash forward kijken. Heb mijn note book en heeeeel veel films & series bij mij.
Mylene