Ziekenhuis

Smorgen heeeel vroeg rond 5.30 zwaai ik alle mensen uit waar ik de hele week lol mee heb gemaakt. Daarna kan ik gek genoeg de slaap niet meer vatten. Ik ben echt uitgerust, fijn! Nou ja aan de ene kant is het fijn en aan de andere kant ben ik dol op slapen, ik vind slapen gewoon zo lekkur.
Goed wakker dus. Ik eet een full ontbijt, wat betekent dat je een bord krijgt met patat, 2 gebakken eieren, gebakken tomaat en een worstje in jus. Gatver! Ja, dat dacht ik de eerst keer ook, maar goed ik kan verder met weinig mijn maag vullen al helmaal in de ochtend. Brood, muesli kan ik niet eten dus blijft er fruit over. Vandaag heb ik meer in mijn maag nodig omdat ik naar het ziekenhuis ga. Geen idee wat ik daar aan zal treffen. Mijn kots gehalte is over het algemeen niet zo hoog. Maar als je mij een goeie ontstoken open wond geeft dan wil het wel lukken. Dus goed voorbereid ga ik op pad. Inmiddels is er een meneer die mij voor dezelfde prijs al een paar keer over vaart. Hij heet fro…nogiets, ik noem hem Frodo (lord of the rings) ik ben zo slecht in namen, meestal maak ik er maar iets van wat ik al ken. Hij kent de film niet en vind het een mooie naam. Ha ha gelukkig heeft hij geen Ho….dan had ik hem Hobbit genoemd dat is toch iets minder denk ik. Hij heeft een “vriend” die taxi chauffeur is en wanneer ik een taxi nodig heb brengt deze meneer mij overal. Ook dit voor de laagste prijs die ik hier als blanke niet sprekend Franse toerist kan krijgen denk ik.
Voor 30000 Ar (11 euro) is hij mijn chauffeur voor de hele dag. Ik ben de Aziatische prijzen gewend en blijf het belachelijk veel geld vinden voor een land als dit. Benzine schijnt duur te zijn, ja ja. Ach telkens zeg ik tegen mijzelf: “Mylene geniet! Je hebt genoeg gespaard en er hard voor gewerkt dus leef!” en dat doe ik dan maar…
Het ziekenhuis ligt in de stad Ambodifotatra, hier was ik een paar dagen geleden ook al geweest met lelijke dame…Tussen huisjes door loop ik een berg op. Ik kan mij niet voorstellen dat boven op die berg een zh is. Stel je voor dat je met een gebroken been naar boven moet. Eenmaal boven blijkt er idd een zh te zijn. Dokter Jonto waar ik een afspraak mee heb komt er aan. Ze spreekt Frans, uhm ik niet en zij geen Engels, een dokter die geen Engels spreekt is zelfs in Afrika bijzonder. Het maakt niet uit, we komen er wel uit. Eerst moet ik de directeur de hand schudden, ik word voorgesteld als psychiater uit Holland. Ik kan er echt niet anders van maken, ze blijft maar volhouden. Met Janto en meneer de directeur krijg ik een rondleiding. Hij laat zij huis zien, prachtig huis met uitzicht over de zee en de stad, nou nou. Zo gaat het hier dus. Later druipt hij af en geeft Janto mij de rest van de rondleiding. Ze is gespecialiseerd in malaria en werkt hier voor 1 jaar daarna weer in Antananariavo. Als eerst valt mij een brancard op hij wordt gebruikt en ziet er nog redelijk uit. Het is spreekuur voor jonge moeders, hun kinderen krijgen inentingen. Volgens Jante betaalt de regering dit, ik betwijfel het. De moeders die er zitten zien er namelijk verzorgder uit dan de gemiddelde moeder die ik op dit eiland zie rond lopen. Moeders laten trots hun baby aan mij zien. Ik moet eerlijk zeggen dat ik mij vereerd voel. Ik mag kijken hoe van een van de baby’s de navelstreng word verzorgd. Ik kan je vertellen dat dit bij ons een stuk zorgvuldiger gaat. Het laboratorium ziet er werkelijk niet uit. Het is vies, de foto zegt genoeg denk ik… Verder is er een apotheek en Janto verteld dat mijn vrienden medicatie hebben meegenomen. Vrienden? De pastoors. Mannen en vrouwen liggen gescheiden in zalen. Ik zie maar een paar opgenomen mensen. Een dame met een keizersnede en een terminale oude man. De bedden zijn vies, er zitten scheuren in en overal vliegen muggen rond. De klamboe rond de bedden zijn echt bizar smerig. Janto vertelt dat hier de meeste problemen ontstaan door malaria, zwangerschap. Ik vind het vreemd, volgens mij ontstaan de meeste problemen buiten het zh. Mensen kunnen dit helemaal niet betalen! Als laatste de tandarts, hier komen alleen mensen met ernstige pijn klachten. Geen half jaarlijkse controle. Verpleegkundige worden hier ook opgeleid, ik zie een klaslokaal.
Gechoqueerd van het geheel was ik niet. Wel verbaasde het mij hoe jong de moeders waren (zelf nog kinderen). Ook het hypocriete van meneer de directeur liet mij direct zien hoe het allemaal te werk ging. Tja, het blijft Afrika….
Internet cafe here I come! Gelukkig het lukt mij om foto’s te plaatsen joepie!!! Verder haal ik wat water en kan ik werkelijk nergens een mars vinden. Zal er nog een toerist zijn die de zelfde verslaving heeft als mij? Ik hoop een mooie man met dreads!
Smiddags rust ik uit op het strand. Ik zwem en bedenk mij dat ik niet weg wil, dus ik ben air Madagaskar. Ticket omgeboekt….volgende week woe vlieg ik pas naar Tamatave!!! Ik zou toch gek zijn als ik hier net langer zou blijven ik geniet zooo erg daar wil ik nog niet mee stoppen hoor…
Savonds eten we Krab, alleen Okie is er nog. De tafel is speciaal oranje gedekt voor Hollander Mylene. Inmiddels weten ze ook dat mijn lievelingskleur oranje is! Okie doet de bijpassende oranje schort om, ik ook. Hij gaat als een beest te keer om er zo veel mogelijk vlees uit de krab te krijgen. Ik begin rustig, rustig werkt niet en na een paar minuten doe ik er ook alles voor om geen restje in de krab te laten. Ze zijn groot en ik heb er maar liefst 3 gekregen. De saus die er over zit is heerlijk!
Daarna nog een spel, ik wil jahoe! Ik lig moe in bed wil nog lezen, maar val direct in slaap.
Mylene