Klootzakken…..

Hotel Ende, wat een ramp. Snachts de TV enorm hard aan. Smorgens vroeg wakker omdat mijn taxi bruse (lokale bus) om 7.00 naar Andasibe vertrekt. 7.00 wordt 8.15 voor we vertrekken. Ik ontmoet 2 dames, Frans natuurlijk die richting Tana (Antananarivo) gaan. Andasibe ligt er een paar kilometer voor en we kletsen wat. De reis is geweldig, rijstvelden, vrouwen met spullen op hun hoofd, marktjes, palmvelden enz…Oef dit heeft veel te betekenen voor alles wat ik nog ga zien, het is prachtig! Wat minder fijn is dat we regelmatig moeten stoppen, politie op de weg de Franse dames moeten meerdere malen hun Paspoort laten zien. Ik gelukkig niet, misschien omdat ze zien dat ik hier al even ben, ik ben namelijk al lekker bruin! Oh ja goed om te weten is dat ze hier weg lopen met je paspoort en ja dan aardig wat geld kan dokken om het weer terug te kopen, ja bizar, en jaaaa alles voor geld! Goed wat ik toen nog niet wist en sinds vandaag wel is dat er weer onrust in Tana was net als in 2008 toen Lee en ik na het kopen van ons ticket een negatief reisadvies kregen en uiteindelijk naar Nepal zijn gegaan. Gedoe daar dus, veel politie op de weg….later meer hierover omdat ik inmiddels veel meer weet. Prachtige reis dus, laatste stuk beroerd, veel bochten en waarschijnlijk ook door het stokbrood wat vanmorgen het enige was wat ik kon kopen. Tja of niets eten of iets in mn maag….dat was de keuze. Beide zouden mij beroerd hebben gemaakt. De weg op zich viel mee, maar de bochten en het remmen en gas geven pfff!
Ik kom aan in Andasibe en volg de tip van de Franse dames en loop naar Hotel Feon Ny Ala (het geluid van het bos). Voor 20000 AR ong 7.70 euro krijg ik een schattig hutje met uitzicht op het bos. Ik ben uitgeput en probeer eerst effe te slapen. Mijn god een bizar geluid, eerst denk ik dat kinderen dit geluid maken, maar het blijken de Lemurs in het boste zijn die met elkaar communiceren.
Slapen lukt niet, dus ik blijf maar effe liggen en rust wat uit. Naast mij zijn allemaal dezelfde hutjes met maar liefst 2 dames die ook alleen reizen, een uit Australië (sproeten& oranje haar) en natuurlijk een dame uit Frankrijk ha ha. De hele rij blijkt uit backpackers te bestaan! Ik word meegevraagd voor een wandeling naar het dorp. Met zn 3-tjes lopen we naar het dorp. Het dorp is druk, de school is net klaar, overal kinderen! De roodharige, haar naam kan ik mij natuurlijk niet herinneren gaat spelen met de kinderen. Andere kinderen vermaken zich vooral met de observatie van mijn haar. Om mij heen, zie ik hutjes van hout en het dak is van banaanbladeren blad. Ze verkopen hier en daar groenten (komkommer, worteltjes, tomaat, ui) en gebakken banaan! Ik krijg er een en kan deze echt niet weigeren. Kut zooi, nog meer tarwe in mn gammele buik…. De kinderen vinden me geweldig en het spel ik maak een foto van jullie en jullie mogen zien hoe je er uit ziet vinden ze nog geweldiger. Ik maak veel foto’s en geniet enorm. Geen vragen, niet om geld, snoep of wat dan ook…nee gewoon vermaak!
De andere dame die mee loopt blijkt een arts te zijn, een stille arts. Ik vertel haar over Janto die ik op St Marie heb ontmoet. De dame gaat naar St Marie en ik geef het nummer van Janto, kan ze daar ook het ziekenhuis bekijken.
Bij schemer lopen we terug, ik druk op jacht naar Lemurs, nergens te vinden. Savonds zoek ik andere toeristen op die de dag er na een trip hebben geregeld. Alleen zijn heeft een voordeel, ik kan altijd ergens aansluiten en de kosten delen wil iedereen. De kosten van de gids en het vervoer er heen heb ik het dan over. Nadat ik dit geregeld heb kruip ik mn bed in, dag er na 7.30 op pad! Bezoek Nl park, Reserve Speciale d’Analamazaotra ( stuk van national park d’ Andasibe-Mantadia).