Touliara

9 en 10 dec 2010
Ha ha ik mis ergens in mijn verhaal een dag….


Ik vertrek en pak mijn vliegtuig naar Touliara. Ik eet de cake die ik als ontbijt krijg als ik aan de scheid raak is het geen ramp want ik ben totaal verstopt door alle reist van de afgelopen week. Oef wat geniet ik van die cake! De vlucht is mooi en ik zie veel van het land omdat het maar een uur is en dus niet lang boven de wolken. Bij aankomst wil ik 1 dag in Touliara blijven, maar in de taxi bedenk ik mij. Nee ik wil gewoon effe uitrusten aan zee! Ik verwissen van auto, want de man verteld mij niet met die ouwe taxi een uur door een zand vlakte te kunnen rijden. Ik probeer een goede prijs te maken en vertrek alleen met een man in een auto naar Ifaty. Kut ik voel mij niet veilig….gatver ik haat dit onderbuik gevoel ik vraag om een stop en schrijf stiekum het kenteken van de auto op. Ik stop mijn zakmes en deur alarm in mijn BH. De trip ruim 1.5 uur let ik op alles. Pff vermoeiend allemaal. Nooit meer een impulsieve actie als dit! Er gebeurd niets, maar toch Mylene!!! Ja ik heb er van geleerd!
Inmiddels heb ik de balen van mijn Lonely planet uit 2008 en ik zal je later vertellen waarom. Chez Alex staat als goed beschreven in de loneley planet. Ik merk al snel dat de sfeer anders is. De kamer is oke, de douche en wc buiten ook. Verder alleen oude Frans mannen en een paar jonge Malagassie dames. In 2008 was de prostitutie nog niet zo enorm denk ik. Nu zijn de goedkope butget slaap plaatsen in de lonley planet vooral plekken waar Frans mannen verblijven met hun bloed mooie jonge Malagassie dame. Ik wandel op het strand en een van die oude mannen loopt ongevraagd met mij mee. Hij verteld mij direct dat hij niet zo is als de rest van “de mannen daar”. Ha ha de manier waarop hij het zegt zegt mij genoeg. Hij verteld dat zijn vriend wel zo is. Ik vraag hem wat zijn vriend betaald. Hij kijkt mij aan en zegt dat het geen prostitutie is want de dame vraagt aan het begin niets. Ik lach hem uit en zeg dat hij na de handeling wel betaald en dit blijkt te kloppen. Het is dus geen prostitutie als je geen prijs afspraak maakt en er na gewoon wat geeft. Hou toch op! Ik zeg hem dat ik niet gek ben en weet hoe het werkt en ik de prijzen wil weten. Hij zegt voor een wip betaald zijn vriend soms 10.000 of 20.000 AR achteraf. Tussen de 3.70 en 7.40 euro, voor hier veel geld. Wat een schoft! Hij zegt niet op zwarte vrouwen te vallen maar op geel. Ik kijk hem aan en zeg het zeer onbeschoft te vinden om zo over vrouwen te praten en over de kluer. Nu kliert hij zelf….ik ben klaar met die vent! Wat een ouwe witte klootzak!!! Tijdens mijn wandeling loop ik langs Bamboo club, who een zwembad! Ik loop naar binnen en ze hebben een schone kleine kamer voor mij voor 15000 AR, nu betaal ik 20000. Ik besluit hier morgen heen te gaan ik wil niet blijven op de plek waar ik nu ben. Savonds spreek ik er een dame die Nadine heet. Ik vraag haar of ze over haar werk wil vertellen. We lopen naar een plak dat niemand ons kan horen. Ze verteld dat ze in Fort Douphin (Taolagnaro) woont en in Toliara haar start punt om te werken is. Ze zoekt daar een man het liefst voor een paar dagen. Ze maakt geen prijs afspraak en zorgt er in ieder geval voor dat hij de reis kosten en het eten betaald. Ze slaapt elke nacht met hem en hebben seks wanneer hij wil achteraf hoopt ze geld te krijgen. Ze verteld over de man waarvoor ze nu werkt hij is 50 jaar en Frans ze vind hem niet aardig en hij is gierig. Buiten vervoer en eten heeft ze nog niets gekregen. Ze verteld dat ze zelf 30 jaar is, ik weet dat ze liegt ze is jonger. Ze verteld dat Malagassie vrouwen jaloers zijn op blanke vrouwen zoals ik. Ze doen er veel aan om er zo uit te zien, haar en kleding. Ze zegt vooral te proberen lol te maken wanneer ze werkt. Ze ziet er gelukkig en gezond uit. Ze is mijn buurvrouw voor vannacht…Ik kruip rond 21.30 mijn bed in. Ik verblijf in een 2 onder 1 kap zeg maar en boven is het dak niet gesloten, ik hoor en ruik alles. Het is druk bij mijn buren en ik val in slaap met herrie en uren cannabis lucht…4.00 schrik ik wakker, ruzie vrouwen en mannen die schreeuwen. Ik gluur naar buiten en zie een man met zijn tas al schreeuwen weg lopen. Weer neem in een risico, maar ik ben het zo zat! Ik doe de deur open en vraag of ze nu stil kunnen zijn en buiten willen blowen en gek genoeg zeggen ze sorry daarna is het eindelijk rustiger.