Trein

Rond 6.30 zitten we in de trein die natuurlijk ruim een uur later vertrekt. We reizen 1e klas wat lijkt op 2e klas. Goed we hebben een stoel, maar dat is dan ook alles. Veel mensen staan overal en veel spullen overal. Hoera bij onze voeten 2 stinkende kippen in een mand en er naast een doos met gaten en ook een stinkende massa er in. Later komen we er achter wat in die doos gepropt zit, want er lopen opeens jonge katjes in de trein! Deze worden gevangen en door een klein gaatje terug in de doos gepropt waar ze blijkbaar ook uit waren gekomen. Te trip is geweldig, de trip zal ong 7 uur moeten duren, wij doen er ruim 12 uur over. De trein maakt tig stops voor de fruit handel. We stoppen bij een loods waar mensen hum mand met 25 kilo lyrisch brengen. Voor 25 kilo lyrisch krijgen ze 1500 Ar wat ong 55 euro cent is. Enig idee wat 1 kilo lyrisch in Nl kost? Een godsvermogen…..Goed bij elke stop veel kinderen smekend om pennen, snoep en natuurlijk geld. De armoede is enorm, kinderen zien er ongezond uit, blond haar, verrotte tanden en natuurlijk de bolle buik. Wij geven niets, maar andere toeristen gooiend soms pennen naar buiten waardoor er vaak een gevecht onder de kinderen ontstaat. Sommige oudere kinderen hebben uiteindelijk meer pennen die ze dan niet verdelen…Verder ook veel lol met de kinderen. Soms duurt een stop wel 30 min, we zingen met de kids en ik leer ze Engelse woordjes. Natuurlijk gerekend rond etenstijd in Manankara aan te komen, pfff helaas we moeten onderweg wat kopen. Ja onderweg wat kopen al hangend uit de trein. We gokken het er maar op, sembos een driehoekje met deeg (rijstmeel) en zebu en ui er in. We kopen ze bloed heet in de hoop dat alle bacteriën dood zijn. Mmm ze zijn heerlijk, we eten er ieder wet 10! Verder gebakken banaan, die ik niet kan eten omdat er ander meel omheen zit, maar Antonie geniet. Ik koop een maïskolf en bananen. Van die lekkere zoete kleine banaantjes. We zien veel, en ik ja ik kijk mijn ogen uit! Het landschap is weer totaal anders dan het zuiden. Het lijkt op Azië, overal rijst velden. Verder veel bergen. De trein loopt tussendoor aardig leeg en zo af en toe vol. Mensen zijn vriendelijk. Het is gaaf om te zien dat bij elke stop kinderen in de trein proberen te komen en katkwaad uit halen. We hebben 2 man politie in de trein die ze er uit jaagt, leuk om te zien. Ik geniet….de rit kan mij niet lang genoeg duren! Manakara, ik had al gelezen dat we moeten uit kijken voor de opdringerige en zelfs agressieve mensen die het gebruik van de pousse pousse (karetje waar je in vervoerd kan worden) aan je opdringen. We stappen de trein uit en ik ben Antonie al kwijt….mensen overal pousse pousse in mijn oren overal! Antonie lacht mij uit op een afstandje. Ik loop nar hem toe we zingen “feeling pousse pousse pousse ole ole ole ole!!!!” ze pakken mijn armen vast en ik probeer mij in te houden, samen lukt het. Wanneer ik alleen was geweest was ik gek geworden! We hadden gelukkig al 2 andere toeristen ontmoet die dezelfde trip over het kanaal willen doen als ons. Ze hebben een gids en auto gehuurd en we rijden met hun mee. Voor we in de auto stappen gebeurt er nog iets bijzonders. Martine een van de toeristen die we ontmoet hebben staat per ongeluk op een voet van een pousse pousse meneer. Deze man valt op de grond en krijst van de pijn. Marleen zou zijn voet gebroken hebben, hij en zijn vrienden laten ons niet gaan. We stappen in de auto en de chauffeer betaald geld om van het gezeik af te komen, later zien we hem mank weg lopen. Pff wat een gedoe daar! We rijden naar een hotel en maken een mooie prijs voor de kanaal trip. Ik eet veel en vooral garnalen, mmm en rond 21.30 gaat het lampje uit, oef wat slaap ik vast ik ben kapot!